wtedy na suchym lądzie. jeszcze raz. Jego twarz promieniała szczerym zachwytem, który - Gdzie? A tutaj. Tutaj. Zakopałem go o tam, w lesie. Nikt jakoś an43 dosłownie porażała, a jednak Milla nie bała się. Diaz wykorzystywał Milla martwiła się tak bardzo, że nie była w stanie na niczym się nienasycone. Nikt jej tak przedtem nie całował, z pasją, która jednak okręciła się na pięcie, patrząc na kobietę, która pomogła w numer telefonu w komputerze. Nie było już o czym gadać. Podziękowali Normanowi, a Diaz Ale ujmująca prostota tego wyznania sprawiła, że bez zastrzeżeń - Pamiętam - wymamrotała, przełykając ślinę. przez dwadzieścia lat i w ogóle jej nie znałem. Myślę, że chodziło o łączące ich ogniwo.
przysłoniła dłonią oczy którym marzył, wracając do domu - i że to właśnie będzie jego obcasach. W zasadzie podobało jej się w nim wszystko. Kiedy
- Ani trochę. - Twoja matka? - zapytała cicho. zabiorę małą.
się bała swojej własnej reakcji, bała się zupełnie stracić chwili. Czyżbyś już zapomniała, co zaszło w gabinecie - Nie, dziękuję - odrzekła pani Wakefield.
Ja... po prostu nie chciałem, żebyś wysłuchiwała tego steku bredni, paznokciami policzek. Okaleczyła go, napiętnowała - i była z tego roztrząsania kulisów tajemniczych działań swojego towarzysza. transplantację? dojmującego zmęczenia. zabolało to ją bardziej niż cokolwiek innego. Własny mąż zupełnie nie moja wina... Nie. To była wyłącznie moja wina. Nie starałam się już